In maart 2013 zijn wij, Peggy & Viviane onze zoon en kleinzoon Menno verloren.

Een kind verliezen is normaal een "ver van je bed show", iets wat je leest in de krant, en waarvan je denkt, wat verschrikkelijk voor die mensen. Maar dan overkomt het je zelf, je eigen kind, je eigen kleinkind, je eigen bloed ...

Alle berichten die je nu hoort of leest over het verlies van een kind, bekijk je nu met andere ogen. Je voelt mee met deze mensen, onbekenden, omdat je een verschrikkelijk iets deelt. Er ontstaat een soort van verbondenheid tussen ouders en grootouders van overleden kinderen. Plotseling zijn we allemaal lotgenoten. 

Toch heerst er in Vlaanderen nog een groot taboe om er over te praten.

In het najaar van 2013 kregen we een pakje op naam van Menno. Hierin zat een kaarsje en een brief, afkomstig van het Kites-zorgteam in Leuven, met in die brief de uitleg over Wereldlichtjesdag.

Zo leerden we dit prachtige initiatief kennen, en zijn we ons dan ook gaan verdiepen in het ontstaan ervan.

Het is afkomstig van Wordwide candle lightning, dat ontstond in 1997 in Amerika, opgericht door een zerlfhulpgroep voor ouders van overleden kinderen.

Wereldlichtjesdag wordt gehouden op de nationale herdenkingsdag voor overleden kinderen, en dit elke 2de zondag van december.

Er wordt dan om 19u lokale tijd een kaars aangestoken door iedereen die zich aangesproken voelt. Deze kaars brandt dan ter ere van alle kinderen die gestorven zijn. Door dit te doen in de verschillende tijdzones wereldwijd, gaat er in 24u een golf van licht om de wereld.

In Nederland wordt er al verschillende jaren en op verschillende plaatsen een Wereldlichtjesdagherdenking gehouden, dus begonnen we te zoeken waar in Vlaanderen de dichtsbijzijnde was. Tot onze verbazing bleek er zelfs tot voor kort geen in Limburg.

Omdat organiseren in ons bloed zit, hebben we besloten dan maar zelf de handen uit de mouwen te steken.

In onze directe omgeving kenden we ondertussen heel wat mensen die we zelfs persoonlijk konden uitnodigen, dus we wisten dat er nood was aan een Wereldlichtjesdagherdenking in de buurt. Om zo een moment van steun te realiseren voor iedereen die rouwt om een kind, een gezamenlijk moment om onze kinderen te eren en te herinneren. 

Want geen kind is zo aanwezig, als een kind dat wordt gemist.